Ut dat Fenster lehnt min Vadder, vöm links steit sien Broder Herbert un de drütte von links is mien Großmudder Blandine. Achter den Hund steit Minna Schering.

Dat Anwesen is dat Stammhus von de Familie Hartmann. Min Vadder vertell jümmer, dat he twee Meter achtem Tresen geborn wör. He meen, dat he dorümwegen jümmer Döst ob Beer har.

Besitzer von denn Felsenkeller wör min Onkel Friedel mit sien Froo Tante Gesine Bösch. Nebenbi geseggt heeten für uns alle utwussen Lüd Onkel un Tante mit den Nonomen tohoopen.

Tante Gesine meuk denn Hushalt un de Gaststuv un Onkel Friedel de Buerei. Trecker geev dat noch nich, alle Arbeit un alle Transporte wöm mit Peer un Wogen mokt.

Op den Hoff arbeit een Knecht mit Noomen Adolf. Adolf wör uns Fründ, un wi dröffen em bi‘t Anschirren von de Pee hölpen. Achteran dröffen wi mitführn un dorbi ok dat Leit hollen. Wi hebbt ok sonst noch op den Hoff bi de Deerten un op den Felln bi de Arbeit holpen. So hebbt wi as Jungs all lehrt, mit Peer un Wogen un mit de Deerten ümtogohn.

Dorbi is mi mol een Malör passiert.

Ik wull bi dat eene Peer dat Tuntüg öbern Kopp trecken. De Gaul wör een ollen Wallach, de, wenn he sik utruhn dä, een Huf anbör un blot op een von de vörderen Been stünn. Ik stünn so, dat een Foot von mi ünner sien angebörten Huf wör, as he sien Gewicht von dat eene Been op dat annere verlogern de. Ik wör barfoot, ob ik wohl bölkt hebb? Adolf hett mi befreet un op de Hackelskist sett, Tante Gesine hett min groten Toon versorgt. Min Mudder hebb ik vertellt, dat ik barf gegen Kantsteen lopen bin, wiel ik Angst harr, dat ik nienich wedder no de Peer dröff. Se is dat ober doch noch wies worn, hett ober nix seggt.

De Gaststuv wör sonn richtig gemütliche Dörpskneipe. Allerdings, de ollen Maschdammer seeten bi Oma Meier inne Kneipe, ober dor kom ik noch op. Jedet Johr; to Ostern, keumen von Hamborg Paddler mit jümmere Faltbooten un bleeben hier een poor Doog. De wörn für uns natürlich hoch interessant. Schloopen dän se bi Onkel Friedel inne Schün in‘t Heu.

Dor wör jümmer wat los. De boden ok all inne Lüh, or inne Wettern, egol wo kolt dat Woter wör. Blos bi uns Osterfüer geevt dat öfter Larm.
De Pattler trocken sik meistied fien an, un wenn wie jüm denn schwatt möken, wörn se grannig, un dat geev denn ok all mol ne Klopperei.
Ünnen in dat Hus, Richtung Hooben, wohn de Familie Köllner. Heinz, komisch, to em heb ik nie nich Onkel seggt, wör bi uns inne Firma Fohrer un nebenbi noch Husschlachter. De harr mit uns Kinner so veel Spiejök für, dat ik öber em eene eegene Geschicht schrieben kunn. Vielicht schaff ik dat jo mol. He leev dor mit sien Fro un twee Döchter, Magret un Ilse.