Hornbörger Geschichten

Dat Leben op den scheeben Maschdamm ut de Sicht een echten Maschdammer Jung

Heinrich Hartmann, ein echter Marschdammer Jung, hat sich ein ordentliches Stück Arbeit gemacht und viele Döntjes aus den alten Zeiten aufgeschrieben. Hierbei beschreibt er die Häuser im Marschdamm und im Vordamm und die damit verbundenen Anekdoten. Wir bedanken uns bei Herrn Hartmann, dass wir die „Hornbörger Geschichten“ veröffentlichen dürfen. Und nun viel Spaß beim Lesen.

Husnummer 165 und 164

Buernhof mit Wohnbus un angebaute Waschkök, Schwienstall un Schün. Inne Mitt anne Stroot stünn een Hüsselhus mit anbauten Wogenschuer un links dorneben een massiven Kohstall mit Hauböben un achtern de Peerstall.

Husnummer 165 und 164

Dat wör de Hoff von Albert von Riegen. He leev hier mit sien Fro Käthe un ehre Kinner Emma, Wilhelm un Magret. Dortoo keemen noch Knechten un Kökschen.

Von Riegen tüchen Peer, Hannoverraner, un harrn ok sonst allet an Deerten, de toon Buernhoff gehörn.

För uns wör de Hof een grootortigen Speelplatz, blos de Buer harr dor wat gegen. Dorbi hebbt wi dat Anschlieken un Unsichtbar moken lehrt. Op den Hauböben öber den Kohstall harrn wi unse Höhlen. Wi hebbt Gänge ünnert Dack dör dat Hau buddelt un uns dor versteeken. De Buer höll dor nich veel von un hett uns mennigmol mit sien Jung un de Knechten ogt. Kreegen hebbt se uns ober nie nich.

Op de Siet no Engelke wör eene höhen Klapp, de wi opkreegen. Dör de Klapp keum wi in de Waschkök. Von dor kladdern wi öber eene Lattenwand op den Strohböben un von dor dörch een Dackfenster op‘t Dack. Öber dat Stalldack güng dat op dat Schünendack. Achter de Schün wussen grote Ellern bit an de Dackkant. Dor kunn wi denn wedder rünner un de Kreisloop güng von vöm wedder los. An spannensten wör dat in Düstem. Dorbi hett Korl Köpke mol eene Waschbalje ümloopen. Dat hett gewaltig scheppert. Wi sind gau öber de Lattenwand op denn Strohböben kladdert un hebbt uns ganz still verhollen. Tomols wohnen Zwatzinner dor noch un de Jung, Fritz, keum un hett no uns söcht. Wenn de uns footkreegen harr, wör dab bitter for uns worn. Annern Dogs hett de Buersfroh bi Engelke vertellt, dat dor Inbreekers west wörn, un de harrn lange Ünnerbüxen klaut. Op wi wol lacht hebbt?

Goode Ideen harrn wi no unse Meenung jümmer. So hett Jakop eenmol Schnaps von to Hus mitbröcht. Den hebbt wi bi von Riegen in de Heuhnertränke kippt. Junge, seh dat lustig ut, wenn de Heuhner, de Onten un de Göös mit Schlagsiet öber den Hof läupen. Cognaceier hebbt se ober nich leggt. Wilhelm wör in‘n Rietvereen un lehr bi den Schandarm Lorenz ut Neekloster dat Rieden. Wat he dor lehrt harr hett he uns denn bibröcht wenn de Peer bewegt warn müssen. So hebbt wi n‘ ebenbi ok noch rieden lehrt.
In Husnummer 164 wohn Familie Behrens mit ehre Kinner Adele, Marga, Kurt un Adolf. Kurt is mit mi no School koomen. He wör krank un is teemlich jung storben. Mit de armem Kinner har ik kuum wat to don. Denn Kohstall un dat Hüsselhus hett loter Heinz Martin köfft un dor eene Autowarksteed mit Tanksteell opmokt. De groote Schün achtern quer is anfang de sömbtiger Johr‘n afbrennt, tomols weer ik all „Gemeindebrandmeister“ un dat wör min erstet groot Füer as „Kommandant“.