Hier leev Hannes Engel mit sien Fro Sophie un de Kinner Anneliese, Hinnik (Hinrie), Fritz un Jakob. De ersten dree wörn all groot, blos Jakob wör so old wie Rudel un Fritz, he hör also ok to unse Anführer. Bi Engels in Hus wörn wi gern. De wörn Sübstversorger. Se harn Keuh, Heuhner, Onten, Geus, Katten un eenen Jagdhund. Hannes wör Jäger un wi sünd foken op de Jagd ton Drieben mit gon. Wenn man bi Engels inne Husdör rinkeum, wör vörn rechts de Stuv un dor blang de Köck. Op de anner Siet wör vörn een Ruum, in den de kaputten un de reparierten Schoh legen. Dor stünnen noch de groten Kleigrobersteebel ut Ledder. De wörn eene Spezialität von Hannes Engel. He har veele Kunden ut‘n Ollen Land. Gummisteebel geev dat to de Tied noch nich so veel.
Blangan wör de Warksteet. Hier wörn dree Arbeitsplätze un dor stünd ok eene Putzmaschin. Wenn man op de Deel wieder no achtern güng, keum man dörch eene Dör in de Achterdeel. Hier wörn de Ställe un von hier kunn man wedder dörch eene grote Dör no butten kamen. Dat ganze Hus wör meistens nich so dull oprümt, ober wi wörn dor gern, wiel wi nich so oppassen müssen dat wi nix dreckig meuken. Uns stör dat ok nich, wenn Engels an Freustücken wörn un de Heuner dorbi op‘n Disch rümleupen un dor twischen rümpickten.
Tante Engel leup denn helen Dag met Draff, ober ik har meist dat Gefeul, dat se veel beschicken de.
Jakob müss biet Veeh mithölpen un wi hebbt em holpen.
Gegenöber direkt anne Lüh harn Engels eenen Gorden un dor harn se jümmere Kortüffel- un Reubenkuhlen. Wenn wi Kortüffeln holen dän, funnen wi meist Müüsnester mit lütje Müüs dor bin. Dormit hebbt wi denn de Katten fuddert. Eenes Dogs seeten in Park in eene hoge Fichte dree lütje Uhlen. Furts hebbt wi beschloten, de Vogels to futtern. Wi hebbt no un no de ganze Kortüffelkuhl öber Kopp reeten, üm an de lütjen Müüs to komen. Dormit sind wi denn in den Boom kladdert un hebbt de Vogels fuddert. Junge, junge, as Hannes Engel dat wies wör, trock viellicht een Gewitter op. Wi müssen de heele Miete wedder opbauen. De Schechs hett Jakob von sien Vadder för uns alle mit kreegen, dat wör so gang un gebe.
An Achterdiek Richtung Dammhusen harn se Pachtland, un dor leup dat Jungveeh. No de Ollanner Siet wör een Striepen Moor, un wiel de dusselligen Deerten dor jümmer rinleupen un denn insackten, müssen wi op jümm oppassen. Wi hebbt uns dat dor ganz komodig inricht. Gegen Regen un Köll harrn wi een Telt ut Dreecksteltbohnen, ut Steen bau‘n wi uns eene Füersteed un in Telt harn wi Stroh as Ünnerlog. Wi harn Angeln mit un hebbt schwatt angelt. Inne Appelhöff von turn Föln (zum Felde) kreegen wi de Kreiennester ut, oder wi söchen Ontennester un neumen dor de Eier rut. lrgendeen har ne Pann un Magarine mitbröcht un de Eier wörn broot. Wi meuken jümmer Rühreier, dor füll dat nich so op, wenn de Eier all anbrüt wörn. Af un an wör dor mol ‘n lütt Stück Schnobel mit bin, dat wör denn utspeit un anbrüte Eier sind jo gesund.
Biet Angeln hebbt wi ok manchmol wat fungen, Rotoogen, Wittfisch un Brassen un manchmol sogor een Ool. De wörn glicks utnommen un inne Pann brot or wi hebbt versöcht in een oolet Fatt de Fisch to reukern. Dat duur denn ok bannich lang un dat fung an goot to reeken. Denn kreegen wi son Hunger, dat wi den Fisch half roh opeeten hebbt. Booden dän wi ok in de Wettern ober ohn Boodbüx, sonst harrn uns Ollern dat jo markt.
Tomols keemen de ersten Westernhefte rut un de hebbt wie in Telt leest un hebbt dorno Cowboy un Indianer speelt. De öllste von de Engelken‘s Jungs, Hinnik, is Förster worn, Fritz is ton Grenzschutz gon, Jakob hett to Hus Schoster lehrt un jümmere Süster hett eenen Strootenbohnfohrer ut Hamborg heirot.