Dat Hus hör een Familie Kuhn.

Ik heff em nich mehr kennt, ober ik weet von Vertellen her, dat he un ok sien Süster Tante Emma beeten anners wöm, as de meisten op den Maschdamm. He schall ton Biespeel splitternackt sien Dack teert hebben. Dorbi har he blos eenen Lendenschurz üm, den he groot as dat neudig wör, vöm or achtem drogen het. Meistiets schall he denn ümsünst ümhat heppen. In Winter, wenn de Wettern tofroem wör, hau he een Lock in‘t Is un bood ok wedder nockt dor bin.

Sien Süster, Tante Emma, scheuf mit eene Schottschekor ton Inkeupen. Ehre Handtasch leeg op de Kor. Wi Kinner verdeelen uns op den Maschdamm, un wenn se den keum, frogen wi: „Tante Emma, wat is de Klock?“ Un nu güng dat los. Tante Emma sett de Kor af, meuk de Handtasch op un nehm dor een tweete Tasch rut. Ut disse tweete Tasch keem noch een Tasch, denn een Klockenschachtel un denn de Taschenklock, se sä uns, wo loot dat weer, un stau den ganzen Krom trüchors wedder weg. Dat ganze dur bestimmt fiev Minuten. Wenn man nu bedenkt, dat alle hunnert Meter een Kind stünn, un de Prozedur wedderholen dä, denn kun man sik utreeken, wolang Tante Emma brukt hett, üm von de Lühbrüch bit no de Kark to komen.

Blang dat Hus wör een Lagerplatz für Grabsteen und Figuren ut Steen, Leuwen, Hunn‘n anner Deerten. Gustav Kuhn wör Steenmetz von Beruf. Dat Ganze meuk für uns eenen unheemlichen Indruck.